Stosując nadtlenek wodoru, jako środek dezynfekcyjny, wykorzystujemy jego silnie utleniające właściwości, a przy tym wysoką zdolność do mieszania się z wodą igrozpuszczalnikami organicznymi. Związek ten niszczy algi, substancje śluzowe, bakterie, arnawet niektóre zanieczyszczenia organiczne (fenol, formaldehyd).
Do minusów preparatu należy zaliczyć wrażliwość na czynniki zewnętrzne (temperatura, pH), powodujące jego rozpad z wydzieleniem tlenu. Ze względu na swoją specyficzną naturę nie stosujemy również tej substancji w środowiskach zanieczyszczonych metalami (żelazo, miedź, mangan).
